اول ماه مه، بر کارگران ایران و جهان خجسته باد
تا زندگی جریان دارد و جهان سر پا است کارگران و زحمتکشان هستند – زیرا بقاء جهان در گرو حضور و کار تولیدکنندگان است، نه طفیلی ها و انگل هایی که حاصل کار آنان را چپاول می کنند – و تا زمانی هم که کارگران و زحمتکشان باشند، مبارزات آنان نیز علیه استثمار، ستم و حرمان ادامه خواهد داشت. آنان که شعار پایان تاریخ دادند، آنان که نظم نوین جهانی خود را پایان تکاپوی بشر برای رسیدن به عدالت اعلام کردند و درصدد گسترش و تحمیل این نظم بر همۀ جهان بودند، اکنون وقت آن است با بحران وخیم و بن بست بد فرجامی که نظام زر و زور در هر سه کانون اصلی خود یعنی امریکا، اروپا و حوزۀ ژاپن و شرق دور با آن رو به رو شده است، چشم اندک دوربین تری بگشایند و فردای خود را ببینند و آنان هم که در یکی از افت و خیزهای همیشگی تاریخ خود را باختند و به مواضع «نظم حاکم» عقب نشستند جا دارد به آنچه در پیرامونشان می گذرد بیشتر تأمل کنند و از تاریخ و تحولاتی که در کتاب ها نمی خوانند، بلکه از تاریخی که آن را زندگی می کنند عبرت گیرند.
انتخابات اخیر امریکا – صرف نظر از ماهیت بازیگر کم مایه و مضحکی که در جریان آن سوار بر موج حادثات به قدرت رسیده – یک «نه» بزرگ به قدرت مستقر است که باید در منشاء و ماهیت آن بیشتر تأمل کرد؛ از سوی دیگر ترکیدن اتحادیه اروپا – بزرگترین زیرمجموعه و محصول عینی اجرای سیاست جهانی سازی نولیبرالی – هم از بحران های ریشه داری که در عمق جریان دارد حکایت می کند و اوضاع در شرق دور و حوزۀ ژاپن هم بیش از این دو به کام نظم نوین جهانی نیست.
جهان آبستن فردایی دیگر است و مالاً از آن کسانی است که با کار خود آن را ساخته اند و می سازند.
اول ماه مه، عید جهانی کار، بر کارگران و زحمتکشان ایران و جهان خجسته باد.
ناصر زرافشان
